Gończy bretoński, znany również jako Griffon Fauve de Bretagne, wywodzi się z Francji, a jego historia sięga średniowiecza. Początkowo psy te były hodowane głównie do polowania na wilki i dziki w zalesionych obszarach Bretanii, co wymagało od nich nie tylko doskonałego węchu, ale również dużej wytrzymałości i zdolności do pracy w trudnym terenie. W XIX wieku, wraz z redukcją populacji dużych zwierząt łownych, gończe bretońskie zaczęły być wykorzystywane bardziej do polowań na mniejszą zwierzynę, taką jak lisy czy zające.
Wiek XX przyniósł znaczące zmiany w hodowli tej rasy. II wojna światowa niemal doprowadziła do jej wyginięcia, gdyż wiele psów padło ofiarą działań wojennych lub cierpiało z powodu braku odpowiedniej opieki i żywności. Po wojnie entuzjaści rasy podjęli starania o jej odbudowę, krzyżując ocalałe egzemplarze z innymi lokalnymi rasami, co pozwoliło na zachowanie charakterystycznych cech gończego bretońskiego, jednocześnie wprowadzając nowe geny, które pomogły wzmocnić populację.
Dzięki staraniom hodowców i miłośników, gończy bretoński jest obecnie uznawany za jedną z bardziej stabilnych ras myśliwskich we Francji, choć nadal pozostaje stosunkowo rzadko spotykany poza granicami swojej ojczyzny. Rasa ta jest ceniona zarówno za swoje umiejętności łowieckie, jak i za przyjazne usposobienie, co czyni ją doskonałym towarzyszem zarówno na polowaniach, jak i w domowym zaciszu.
Wygląd i budowa ciała
Griffon Fauve de Bretagne, jest psem o solidnej i zrównoważonej budowie, który emanuje siłą oraz wytrzymałością. Charakterystyczna dla tej rasy jest ich szorstka, twarda sierść o barwie od złocistej do rudawej, która skutecznie chroni przed trudnymi warunkami atmosferycznymi. Sierść ta, choć krótka na głowie, staje się dłuższa i bardziej nieokielznana na reszcie ciała, co dodatkowo podkreśla dziki, naturalny wygląd psa.
Głowa gończego bretońskiego jest proporcjonalna do reszty ciała, z wyraźnie zaznaczonym stopem i nosem, który zawsze pozostaje czarny, bez względu na kolor sierści. Oczy, osadzone głęboko, mają inteligentny i przenikliwy wyraz, a ich kolor harmonizuje z odcieniem sierści. Uszy, średniej wielkości i wysoko osadzone, zwisają elegancko wzdłuż głowy, nadając jej sympatyczny kontur.
Klatka piersiowa gończego bretońskiego jest głęboka i szeroka, co jest typowe dla psów myśliwskich, zapewniając odpowiednią przestrzeń dla rozwiniętych płuc, niezbędnych do długotrwałej pracy w terenie. Grzbiet jest mocny i prosty, przechodzący w dobrze umięśniony zad, co świadczy o sile i wytrzymałości tej rasy.
Ogon, noszony raczej nisko, jest gruby u nasady i zwęża się ku końcowi, często posiadając niewielkie zakręcenie. Jest to cecha charakterystyczna, która dodatkowo podkreśla robustną naturę gończego bretońskiego.
Nogi są proste, z mocnymi, dobrze zbudowanymi kośćmi i elastycznymi stawami, co umożliwia efektywną i wytrzymałą pracę w różnorodnym terenie. Łapy, zbite i okrągłe, wyposażone są w mocne, zakrzywione pazury, które zapewniają doskonałą przyczepność.
Gończy bretoński, dzięki swojej wytrzymałości i adaptacyjności, jest nie tylko doskonałym myśliwym, ale także lojalnym i odważnym towarzyszem. Jego wygląd odzwierciedla te cechy, czyniąc go jednym z najbardziej charakterystycznych i cenionych psów myśliwskich w swoim rodzaju.
Usposobienie i charakter
Rasa o głęboko zakorzenionych instynktach myśliwskich, która jednocześnie wykazuje niezwykłą łagodność w stosunku do ludzi. Charakterystyczna dla tej rasy jest energia i wytrzymałość, co czyni gończego bretońskiego niezastąpionym towarzyszem podczas długich polowań czy aktywnego wypoczynku na świeżym powietrzu. Pomimo swojej pracy jako pies myśliwski, zwierzęta te wykazują spokojne i zrównoważone temperamenty, gdy znajdują się w domowym zaciszu.
Znane ze swojej inteligencji i chęci do współpracy, gończe bretońskie szybko uczą się nowych komend, co sprawia, że są łatwe w szkoleniu. Ich wrodzona ostrożność i zdolność do szybkiego reagowania na zmieniające się warunki czynią je doskonałymi psami stróżującymi, choć ich natura nie skłania ich do agresji. W relacjach z ludźmi i innymi zwierzętami prezentują dużą tolerancję i cierpliwość, co sprawia, że mogą doskonale funkcjonować w rodzinach z dziećmi oraz innymi zwierzętami domowymi.
Jednakże, ich silny instynkt łowiecki wymaga odpowiedniego kierowania – bez regularnej stymulacji fizycznej i umysłowej gończy bretoński może stać się niespokojny lub nawet destrukcyjny. Z tego powodu, przyszli właściciele tych psów powinni być przygotowani na zapewnienie im dużo ruchu oraz mentalnych wyzwań, które pomogą w konstruktywnym spożytkowaniu ich energii.
Nie można również pominąć ich potrzeby bliskiego kontaktu z człowiekiem; gończe bretońskie są niezwykle przywiązane do swoich opiekunów i cierpią, gdy są pozostawione same sobie na dłuższy czas. To psy, które najlepiej odnajdują się w środowisku, gdzie mogą być integralną częścią życia rodzinnego, uczestnicząc w codziennych aktywnościach.
Pielęgnacja i zdrowie
Gończy bretoński, to rasa, która wymaga systematycznej i przemyślanej pielęgnacji, aby zachować zdrowie i doskonałą kondycję. Sierść tych psów, krótka, ale gęsta i szorstka, potrzebuje regularnego szczotkowania co najmniej raz w tygodniu, by pozbyć się luźnych włosów i zapobiec matowieniu. W okresach linienia, które zazwyczaj następuje wiosną i jesienią, zaleca się zwiększenie częstotliwości czesania.
Kąpiel gończego bretońskiego powinna być stosowana oszczędnie, najlepiej nie częściej niż raz na kilka miesięcy, chyba że jego aktywności na świeżym powietrzu wymagają częstszej higieny. Używanie szamponów przeznaczonych dla psów o szorstkiej sierści pomoże zachować naturalne oleje chroniące skórę i włosy przed zewnętrznymi czynnikami.
Oprócz pielęgnacji sierści, kluczowe jest regularne kontrolowanie i czyszczenie uszu gończego bretońskiego, które ze względu na swoją budowę są podatne na infekcje i kumulację brudu. Zaleca się tygodniowe przeglądy i delikatne czyszczenie za pomocą specjalnych roztworów lub chusteczek.
Pazury tego psa należy przycinać regularnie, co 3-4 tygodnie, aby uniknąć problemów z chodzeniem i potencjalnych komplikacji związanych z nadmiernie długimi paznokciami. Regularne kontrole stanu zębów i dziąseł, wraz z codziennym szczotkowaniem zębów specjalną pastą dla psów, zabezpieczą przed chorobami periodontologicznymi, które mogą prowadzić do poważniejszych problemów zdrowotnych.
Zdrowie gończego bretońskiego wymaga także odpowiedniej diety, dostosowanej do jego poziomu aktywności. Rasa ta jest energiczna i potrzebuje odpowiedniej ilości białka i tłuszczu w diecie, aby utrzymać optymalny stan mięśni i ogólną kondycję. Regularne wizyty u weterynarza, szczepienia oraz profilaktyczne badania są niezbędne, aby wyprzedzić ewentualne problemy zdrowotne, takie jak dysplazja stawów czy choroby serca, które mogą dotykać tej rasy.
Dbałość o te aspekty pielęgnacji i zdrowia pozwoli cieszyć się towarzystwem gończego bretońskiego przez wiele lat, zapewniając mu życie pełne zdrowia i szczęścia.